OncologiePraktijk
25 maart 2015 – Het beheersen van uitgaven aan nieuwe, dure geneesmiddelen verdient prioriteit. Maar, regelgeving biedt geen oplossing, omdat het individuele belang van de ernstig zieke mens niet eenvoudig in algemene regels is te vatten. Carin Uyl-de Groot (iBMG) en Peter Huijgens (IKNL) pleiten in Medisch Contact van 19 maart 2015 voor een convenant met maatschappelijk draagvlak.
Tot nu toe werd de discussie gevoerd over grensbedragen: wat een mensenleven maximaal mag kosten. Uyl en Huijgens vragen zich af of de zorg voor een individuele mens past bij een algemene quality-adjusted life year (QALY). Zij pleiten om te spreken van een drempelwaarde en de discussie te voeren over de vraag in welke situaties een duur geneesmiddel geëigend is. Bron: IKNL
Besluitvorming over de financiering van dure geneesmiddelen is niet transparant voor patiënten, beleidsbepalers en artsen. Volgens IKNL en iBMG is bij deze onderhandelingen de betrokkenheid van de beroepsgroep belangrijk. Veel medici weten niet hoe ze invloed kunnen hebben op beslissingen, terwijl ze over belangrijke kennis en informatie over deze geneesmiddelen beschikken. Artsen kunnen en moeten hun rol gaan spelen in de algemene discussie om het gebruik bij individuele patiënten mogelijk te blijven houden. Bron: IKNL
Het beschikbare budget voor geneesmiddelen verschilt per ziekenhuis. Hierover onderhandelen ziekenhuizen met zorgverzekeraars. Dat leidt tot variatie in het zorgaanbod. Daarom moeten artsen hun rol pakken in deze algemene discussie om het gebruik bij de individuele patiënt mogelijk te blijven houden. Inkoop en toepassing, algemeen en individueel, is een taak van ziekenhuizen en hun specialisten. Bron: Medisch Contact
Daarnaast is het van belang dat gemonitord wordt welke behandeling de patiënt heeft gekregen en wat het resultaat is. Dat is zowel bij voorwaardelijke als bij onvoorwaardelijke toelating van belang om de betaalbaarheid te garanderen.